Zomer enzomeer

Laat ons eerlijk wezen, de temperaturen voor deze tijd van het jaar zijn op zijn minst teleurstellend te noemen. Meer zelfs, adjectieven zoals "absurd", "schandalig" en "bedroevend" vergezellen schoorvoetend deze zogenaamde pré-zomer .Op de koop toe las ik deze morgen dat we op een drietal emmers regen na aan het ultieme regenrecord zitten dat dateert van in negentienhonderdhuppeldepup. 

Triestig dus. (Ik wil hier gerust een traantje wegpinken, maar er is al genoeg water in omloop me dunkt.)
Maar ja, kijk, dat is nu eenmaal de normale gang van zaken in dit land.
Zomers zijn hier ofwel te vroeg, ofwel te laat, ofwel -nou ja- er gewoon niet.


Bijgevolg heb ik nooit helemaal gesnapt waarom er mensen zijn die een zwembad willen terwijl ze in België wonen. Dat valt eigenlijk te vergelijken met een aanschaffen van een Cabrio: het ziet er natuurlijk wel bijzonder cool en verleidelijk uit MAAR het kost handenvol geld EN omdat je het maar sporadisch kan gebruiken heb je er eigenlijk hoegenaamd geen bal aan tenzij de weergoden in een opperbest humeur zijn  (en laat ons realistisch blijven, dit gebeurt niet zo vaak).


Kortom, je wenst misschien wel een zwembad in je achtertuin -of voortuin, naargelang je exhibitionisme gehalte- op de zeldzame dagen wanneer de temperaturen de kaap van 25°C overschrijden...
Maar een gewaarschuwd man/vrouw is er in dit geval vijf waard: voor je het weet sta je elke week zielig met een netje dode insecten uit je hippe zwembad te vissen zonder dat je ooit zelf maar je kleine teen in het water hebt laten zakken wegens "Brr, 't is toch maar friskes zenne". 


Dit gezegd zijnde heb ik toch genoten van vorige zaterdagnamiddag. In een zwembad. In België. Terwijl de zon haar best deed om die rot wolken uiteen te drijven.

EN HET WAS HEERLIJK.*

Het scheelde voorwaar maar een haar of we hadden zelfs de luchtmatras uit het tuinhok gehaald. Dat plan ging uiteindelijk niet door omdat het manueel (of mond- gewijs of hoe zeg je dat dan?) moest opgeblazen worden. Ik hou namelijk niet zo van luchtmatrassen opblazen. De oorzaak daarvan ligt ongetwijfeld ergens in mijn kindertijd. Ik weet nog, lang geleden, dat ik gewapend met een on-opgeblazen luchtmatras richting strand Middelkerke marcheerde. Met een gelukzalige blik en ongeveer de volgende gedachte : "Ik ga dat hier eens ne keer op vijf minuten opblazen en de rest van de namiddag op 't gemak wat ronddobberen."


Vier uur later liep ik gefrustreerd, gegeneerd én met een half- opgeblazen roze luchtmatras en rode kaken terug naar ons appartement. Daar werd ik dan ook nog eens uitgekafferd door mijn moeder omdat ik doorheen alle kamers een zandspoor achterliet én te laat was voor het avondeten.

Soit. Dat geheel terzijde.

Nu donderdag zou de Zomer officieel haar intrede moeten doen. Met de nadruk op "zou moeten doen". Als ik onze weermannen en -vrouwen moet geloven (should I , shouldn't I?) heeft de Zomer precies nog geen zin in een blijde intrede in ons land. Wat verwacht mevrouw Zomer eigenlijk van ons?
Een welkomsconcert? Toeters? Bellen?
Spandoeken met "Welkom Zomer, wat fijn dat jij in ons team zit"?

Wel,val dood Zomer, ik boek mij wel een last-minute naar Spanje of Griekenland als jij koppig België blijft ontwijken.





p.s.: Ik wil ook een zwembad. Wie wilt er komen graven?


p.p.s.: Niemand?

De Betweter

We kennen ze allemaal wel : de Betweters.

De Betweter (ook wel weetal, wijsneus, bemoeial of pedant geheten) is iemand die er rotsvast van overtuigd is dat hij of zij gelijk heeft, terwijl ze dat met wijd opengesperde neusgaten en de occasionele wijzende vinger onder onze neus willen wrijven.
Bij voorkeur blijven ze ook hun mening tot -geeuw- vervelens toe herhalen met steeds nieuwere en moeilijkere woorden of uitdrukkingen om toch maar hun gelijk te halen.

Source

Een Betweter is ook steevast iemand die helemaal lijkt op te gaan in wat ik noem "nutteloze post-argumentatie". Daarmee bedoel ik dat de Betweter, wanneer het erop lijkt dat het argument bekoeld of gestaakt is, opnieuw het mes in de wonde steekt wanneer de gesprekspartner dit het minst verwacht. Ok ik geef  voor de lieve vrede toe dat je soms vier uur na een discussie plots een briljant, maar echt GENIAAL(!!) wederwoord kan bedenken . Maar heus, niemand zit daarop te wachten.

Wanneer ik dus iemand voor me heb die koste wat het kost zijn gelijk wil halen -'t is ni waar hé, we zitten weer me nen betweter- moet ik altijd de neiging onderdrukken om niet mijn handen over mijn oren te leggen en luidop te beginnen mompelen "Lalala, ik hoor u niet, lalalala".

Zover kunnen ze me drijven.
Dat ik mezelf moet beheersen me niet te gedragen als een kleuter van vijf.

Wel nu, Betweters, doe mij en de rest van de mensheid een groot plezier en hamer  (www.brico.be) jezelf op je kleine teen telkens je jezelf betrapt op het zeggen - of snauwen, toebijten,schreeuwen whatever your style may be- van volgende zinnetjes:

"Ja maar..."

 (gaat vaak gepaard met 1) lelijke frons, 2)opengesperde ogen en 3)stem die op en neer gaat als een pianoladder)

"Neen dat is niet zo want..."

 (meestal gevolgd door een argument dat werkelijk op niets slaat)

of

"Daar moet ik je toch echt wel onderbreken en wijzen op het feit dat dat in Het Laatste Nieuws verschenen is en daarom toch echt wel juist moet zijn." 

( valt eveneens onder de categorie "argument dat werkelijk op niets slaat")

Bij de laatste opwelling mag je trouwens extra hard slaan, dat compenseert enigszins het mentale leed dat deze uitspraak teweeg brengt bij je gesprekspartner.


Moraal van het verhaal ;

Als ik in de winkel een gewoon bruin brood wil kopen dan koop ik een gewoon bruin brood, en geen gekiemd spelt- zuurdesembrood omdat u in de "health and beauty"-sectie van een of andere krant (!)  gelezen heeft dat dit gezonder is en je er minder rimpels van krijgt. U, vriendelijk doch iets te bemoeizuchtig oud vrouwtje die ongevraagd en schaamteloos mijn winkelkarretje aan een grondige inspectie onderwierp aan de kassa, mag dit dan wel goed bedoelen maar heus, ik vertel u ook niet dat u beter geen kattenvoer meer koopt van dit of dat merk omdat er stinkdieren in verwerkt worden en bijgevolg kan leiden tot winderigheid bij uw geliefde poezenbeest(en). 
Maar goed, dit viel nog weg te moffelen onder de mantel der liefde -alé jong, dat is goed bedoeld hé- , totdat ik op de parking nogmaals op onaangename wijze op datzelfde feit gewezen werd.

En daar, mevrouw de zure Betweter, trek ik de grens!

Ik ben tot op zeker punt een heel tolerant mens. Maar ik achtervolg u toch ook niet tot bij uw auto om te zeggen dat u beter geen modieuze geruite caddy meer aanschaft aangezien de trekbeweging bij regelmatig gebruik wel eens een verrekking van de armspieren kan veroorzaken?


Of dat u uw buren niet steeds hoeft te bespieden aangezien de kans op de gruwelijke misdaden die in de rozenstraat nummer 4 wel eens zouden kunnen plaatsvinden minder dan 0,0001 procent bedraagt?


N'est-ce-pas?

Hoe dan ook, de Betweter pur sang krijgt er een kick van wanneer je hem of haar tegenspreekt. Er zijn naar mijn mening twee oplossingen:



1) Je glimlacht en staart dromerig in de verte . Gewoon simpelweg blijven glimlachen. En dromerig in de verte staren. Ja ja, kan zeer creepy lijken, maar is oh-zo efficiënt, dat geef ik je op een blaadje. De Betweter denkt dat je psychisch in de war bent en laat je met rust. (Enkel doen als je alleen in een argument verwikkeld bent met een Betweter. Je wilt niet dat de rest van de wereld dat ook denkt.)


of

2) Je vermorzelt de Betweter mentaal door één intelligent en goed gekozen tegen- antwoord af te vuren. Wanneer er even een pauze valt omdat de Betweter moet nadenken vooraleer hij of zij opnieuw in de tegenaanval gaat, ga je er als de hazewind vandoor. Betweter-Jij (0-1). Voor gevorderden.

Wel blijven glimlachen!

Of doen wat ik deed met die bemoeizuchtige dame: inwendig verwensingen mompelend in je-ongetwijfeld slecht voor het milieu- auto stappen en wegrijden in een wolk van uitlaatgassen.

Madonna. The Queen of Flop?

WATCH.

This makes me a little nauseous.
It also makes me think of the following quote from Blades of Glory:

"- I don't even know what that means.

- No one knows what it means, but it's  provocative...

- No, it's not, it's gross...

- ...It gets the people going! "

Please Madonna, keep your boobs covered, for the sake of your children (who were probably puking their guts out when they saw this footage).

Beer, braids, boobies and classical music. (you now have no choice but to read this)

Guys!

I'm off to Berlin in August so this blog shall be revived in order to capture my adventures in the land of beer, braids, boobies and classical music.

However, I'm completely over my ears in work at the moment (writing thesis and such) so I'll be brainstorming later on what to do with this.

So I'll leave you with this note and a quote from a man I never thought he'd make it to California's governor for eight years;

Cheers, see you in a couple of months!

Fashion Time Travel Series : Nifty Fifties

The fifties era, maybe the most fashionable era of all!
If you read the post about fashion in the fabulous forties you'll remember Dior's New Look with long length skirts, wasp waists and an overall very feminine and opulent look. In the fifties women all around the globe started adapting his look, so the term "nifty fifties" is quite appropriate I think.

Though in the mid fifties , Coco Chanel's simple suit provided an alternative and created a much copied fashion that lasted well into the sixties. It was a more simple design, featuring a just below the knee skirt -Chanel considered the knee as the most ugly part of a woman's body, oh well-  and a collarless jacket finished with gold braid.

And then, last but not least, the birth of ROCK & ROLL shook things up a little bit in the fashion industry, girls stopped dressing like their mothers and went for a more youthful look again! This means colourful patterns and circle skirts, suited to rock and roll dancing. Oh and let's not forget about the trousers and jeans, they were becoming very popular in the fifties!

Harper's Bazaar 1950

Harper's Bazaar

Peggy O'Connor 1950

1950

1950

1950 Suzy Parker

1950 LIFE magazine (Tony Owens)

 

1951 Mike Schulman Coats (aren't they just lovely?)

1951 Suit by Irene's

1951 Balmain (blue suit) & Robert Pigue (pink dress)

1952 VOGUE (March)

1952

1952 Tip Hedren

1953 MODESS

1953 VOGUE (August)

1953

1954 SEVENTEEN MAGAZINE (May)

Levi's 1954

Nancy Berg 1955

Catalina 1955

1955

1956 VOGUE

Ladies Home Journal 1956

1956 VOGUE (October)

1956 Bruno Beninni

1957 Simplicity Pattern's book (Fall/Winter)

1957 Simplicity Pattern Book (Fall/Winter)

Dupont 1957

1957 MADEMOISELLE (September)

Cerulean Mink 1957 (a mink coat was supposed to be
every girl's dream in the fifties :)

Race Track Fashion 1958

 

1958

1958

1958 VOGUE

Butterick Spring 1958

Evan Picone 1959

Norman Hartnell Fashion 1959

Go back to the ROARING TWENTIES or the STYLISH THIRTIES, or plunge back in time to the FABULOUS FORTIES.

Fashion Time Travel Series : Fabulous Forties

Forties Fashion

The  fabulous forties were a very interesting decade because World War II had such a tremendous impact on fashion. It is true that social trends dictate fashion, and so you can imagine that WWII changed the world of fashion forever.  Basically, to keep it simply, we can say that during the war simplicity was very much forced upon women, I'm talking about severely tailored garments and cheap fabrics. After the war women's fashion became softer, more feminine and romantic again.

1947 DIOR's NEW LOOK

In 1947 Christian Dior then introduced what journalists would soon describe

as his 'New Look' with fuller skirts and longer lengths (during war this 

would've been considered as a waste of fabric), wasp-waists, barrel skirts,wrapped and bounded middles,...Vogue would describe The New Look

as being "from the era of Madame Bovary" .

"I wanted my dresses to be constructed, molded upon the curves of the

feminine body, whose sweep they would stylize," Christian Dior proclaimed in

his autobiography.

Harpers Bazaar 1941

1941 VOGUE

1941 VOGUE

1942 VOGUE

1943 VOGUE

1943 Montgomery Ward (spring/summer)

1943 Montgomery Ward

1943 Montgomery Ward (spring)

1944 Mademoiselle (january)

1944 Mademoiselle (january)

1944 VOGUE (march)

1944 LIFE magazine (Michelle Fallon)

1944 Ruth Warwick

1944 Ruth Warwick

1945 LIFE MAGAZINE

1945 LIFE Magazine (december issue)

1946

1946 SEVENTEEN MAGAZINE (October)

1946 LIFE Magazine

1946 Nelly Don

1946 Swansdown

1947

1947 LIFE  Magazine
Ruth Conklin wearing DIOR
New look: check out the wasp taille :)

1948 Minerva Knit Fashions

1948 VOGUE (photo by John Rawlings)

1949 LIFE Magazine

1949 LIFE magazine

1949 LIFE Magazine

Lingerie departmant Nieman Marcus (40s)

Go back to the ROARING TWENTIES
or the STYLISH THIRTIES