De Betweter (ook wel weetal, wijsneus, bemoeial of pedant geheten) is iemand die er rotsvast van overtuigd is dat hij of zij gelijk heeft, terwijl ze dat met wijd opengesperde neusgaten en de occasionele wijzende vinger onder onze neus willen wrijven.
Bij voorkeur blijven ze ook hun mening tot -geeuw- vervelens toe herhalen met steeds nieuwere en moeilijkere woorden of uitdrukkingen om toch maar hun gelijk te halen.
 |
| Source |
Een Betweter is ook steevast iemand die helemaal lijkt op te gaan in wat ik noem "nutteloze post-argumentatie". Daarmee bedoel ik dat de Betweter, wanneer het erop lijkt dat het argument bekoeld of gestaakt is, opnieuw het mes in de wonde steekt wanneer de gesprekspartner dit het minst verwacht. Ok ik geef voor de lieve vrede toe dat je soms vier uur na een discussie plots een briljant, maar echt GENIAAL(!!) wederwoord kan bedenken . Maar heus, niemand zit daarop te wachten.
Wanneer ik dus iemand voor me heb die koste wat het kost zijn gelijk wil halen -'t is ni waar hé, we zitten weer me nen betweter- moet ik altijd de neiging onderdrukken om niet mijn handen over mijn oren te leggen en luidop te beginnen mompelen "Lalala, ik hoor u niet, lalalala".
Zover kunnen ze me drijven.
Dat ik mezelf moet beheersen me niet te gedragen als een kleuter van vijf.
Wel nu, Betweters, doe mij en de rest van de mensheid een groot plezier en hamer (www.brico.be) jezelf op je kleine teen telkens je jezelf betrapt op het zeggen - of snauwen, toebijten,schreeuwen whatever your style may be- van volgende zinnetjes:
"Ja maar..."
(gaat vaak gepaard met 1) lelijke frons, 2)opengesperde ogen en 3)stem die op en neer gaat als een pianoladder)
"Neen dat is niet zo want..."
(meestal gevolgd door een argument dat werkelijk op niets slaat)
of
"Daar moet ik je toch echt wel onderbreken en wijzen op het feit dat dat in Het Laatste Nieuws verschenen is en daarom toch echt wel juist moet zijn."
( valt eveneens onder de categorie "argument dat werkelijk op niets slaat")
Bij de laatste opwelling mag je trouwens extra hard slaan, dat compenseert enigszins het mentale leed dat deze uitspraak teweeg brengt bij je gesprekspartner.
Moraal van het verhaal ;
Als ik in de winkel een gewoon bruin brood wil kopen dan koop ik een gewoon bruin brood, en geen gekiemd spelt- zuurdesembrood omdat u in de "health and beauty"-sectie van een of andere krant (!) gelezen heeft dat dit gezonder is en je er minder rimpels van krijgt. U, vriendelijk doch iets te bemoeizuchtig oud vrouwtje die ongevraagd en schaamteloos mijn winkelkarretje aan een grondige inspectie onderwierp aan de kassa, mag dit dan wel goed bedoelen maar heus, ik vertel u ook niet dat u beter geen kattenvoer meer koopt van dit of dat merk omdat er stinkdieren in verwerkt worden en bijgevolg kan leiden tot winderigheid bij uw geliefde poezenbeest(en).
Maar goed, dit viel nog weg te moffelen onder de mantel der liefde -alé jong, dat is goed bedoeld hé- , totdat ik op de parking nogmaals op onaangename wijze op datzelfde feit gewezen werd.
En daar, mevrouw de zure Betweter, trek ik de grens!
Ik ben tot op zeker punt een heel tolerant mens. Maar ik achtervolg u toch ook niet tot bij uw auto om te zeggen dat u beter geen modieuze geruite caddy meer aanschaft aangezien de trekbeweging bij regelmatig gebruik wel eens een verrekking van de armspieren kan veroorzaken?
Of dat u uw buren niet steeds hoeft te bespieden aangezien de kans op de gruwelijke misdaden die in de rozenstraat nummer 4 wel eens zouden kunnen plaatsvinden minder dan 0,0001 procent bedraagt?
N'est-ce-pas?
Hoe dan ook, de Betweter pur sang krijgt er een kick van wanneer je hem of haar tegenspreekt. Er zijn naar mijn mening twee oplossingen:
1) Je glimlacht en staart dromerig in de verte . Gewoon simpelweg blijven glimlachen. En dromerig in de verte staren. Ja ja, kan zeer creepy lijken, maar is oh-zo efficiënt, dat geef ik je op een blaadje. De Betweter denkt dat je psychisch in de war bent en laat je met rust. (Enkel doen als je alleen in een argument verwikkeld bent met een Betweter. Je wilt niet dat de rest van de wereld dat ook denkt.)
of
2) Je vermorzelt de Betweter mentaal door één intelligent en goed gekozen tegen- antwoord af te vuren. Wanneer er even een pauze valt omdat de Betweter moet nadenken vooraleer hij of zij opnieuw in de tegenaanval gaat, ga je er als de hazewind vandoor. Betweter-Jij (0-1). Voor gevorderden.
 |
| Wel blijven glimlachen! |
Of doen wat ik deed met die bemoeizuchtige dame: inwendig verwensingen mompelend in je-ongetwijfeld slecht voor het milieu- auto stappen en wegrijden in een wolk van uitlaatgassen.
