Triestig dus. (Ik wil hier gerust een traantje wegpinken, maar er is al genoeg water in omloop me dunkt.)
Maar ja, kijk, dat is nu eenmaal de normale gang van zaken in dit land.
Zomers zijn hier ofwel te vroeg, ofwel te laat, ofwel -nou ja- er gewoon niet.
Bijgevolg heb ik nooit helemaal gesnapt waarom er mensen zijn die een zwembad willen terwijl ze in België wonen. Dat valt eigenlijk te vergelijken met een aanschaffen van een Cabrio: het ziet er natuurlijk wel bijzonder cool en verleidelijk uit MAAR het kost handenvol geld EN omdat je het maar sporadisch kan gebruiken heb je er eigenlijk hoegenaamd geen bal aan tenzij de weergoden in een opperbest humeur zijn (en laat ons realistisch blijven, dit gebeurt niet zo vaak).
Kortom, je wenst misschien wel een zwembad in je achtertuin -of voortuin, naargelang je exhibitionisme gehalte- op de zeldzame dagen wanneer de temperaturen de kaap van 25°C overschrijden...
Maar een gewaarschuwd man/vrouw is er in dit geval vijf waard: voor je het weet sta je elke week zielig met een netje dode insecten uit je hippe zwembad te vissen zonder dat je ooit zelf maar je kleine teen in het water hebt laten zakken wegens "Brr, 't is toch maar friskes zenne".
Dit gezegd zijnde heb ik toch genoten van vorige zaterdagnamiddag. In een zwembad. In België. Terwijl de zon haar best deed om die rot wolken uiteen te drijven.EN HET WAS HEERLIJK.*
Het scheelde voorwaar maar een haar of we hadden zelfs de luchtmatras uit het tuinhok gehaald. Dat plan ging uiteindelijk niet door omdat het manueel (of mond- gewijs of hoe zeg je dat dan?) moest opgeblazen worden. Ik hou namelijk niet zo van luchtmatrassen opblazen. De oorzaak daarvan ligt ongetwijfeld ergens in mijn kindertijd. Ik weet nog, lang geleden, dat ik gewapend met een on-opgeblazen luchtmatras richting strand Middelkerke marcheerde. Met een gelukzalige blik en ongeveer de volgende gedachte : "Ik ga dat hier eens ne keer op vijf minuten opblazen en de rest van de namiddag op 't gemak wat ronddobberen."
Vier uur later liep ik gefrustreerd, gegeneerd én met een half- opgeblazen roze luchtmatras en rode kaken terug naar ons appartement. Daar werd ik dan ook nog eens uitgekafferd door mijn moeder omdat ik doorheen alle kamers een zandspoor achterliet én te laat was voor het avondeten.
Soit. Dat geheel terzijde.
Nu donderdag zou de Zomer officieel haar intrede moeten doen. Met de nadruk op "zou moeten doen". Als ik onze weermannen en -vrouwen moet geloven (should I , shouldn't I?) heeft de Zomer precies nog geen zin in een blijde intrede in ons land. Wat verwacht mevrouw Zomer eigenlijk van ons?
Een welkomsconcert? Toeters? Bellen?
Spandoeken met "Welkom Zomer, wat fijn dat jij in ons team zit"?
Wel,val dood Zomer, ik boek mij wel een last-minute naar Spanje of Griekenland als jij koppig België blijft ontwijken.
p.s.: Ik wil ook een zwembad. Wie wilt er komen graven?
p.p.s.: Niemand?
