Het verhaal gaat als volgt ;
de vampier Sylvian (Tony Todd) houdt zich schuil in de stad der lusten en zonden : Las Vegas.
Ondanks zijn onsterfelijkheid is arme Sylvian helemaal niet tevreden want hij kan slechts 's nachts op pad. Zijn bloeddorst kent geen grenzen en ook overdag wilt hij Vegas onveilig maken. Het brilliante plan waar hij al zolang aan werkt, zijnde het mogelijk maken om ook in daglicht buiten te komen met behulp van een serum, is in volle testfase onder de leiding van de wulpse laborante dr. Van Helm (ja u hoort het goed)...
Regisseur : Jim Wynorski
Screenplay : Nicholas Davidoff
Rollen o.a. : Tony Todd, Delia Sheppard, Edward Spivak & Ted Monte
ZUCHT,
where to begin with this...
Vampire in Las Vegas wordt officieel gecategoriseerd onder B-films, maar ik zou hem nog niet eens een D-film noemen moest dit bestaan.
Reeds van in het begin van de film, toen de sensueel bedoelde basstem van hoofdacteur Tony Todd over het scherm en jammer genoeg in mijn oren vloeide, moest ik mijn hand mentaal tegenhouden om niet op de stop-knop te duwen.
Echt waar, deze 80 minuten (!) durende film was een ware marteling voor mijn mentale welgesteldheid.
De acteerprestaties waren ver-schrik-ke-lijk, ze hadden voor mijn part evengoed enkele schaarsgeklede derderangs pornoactrices over het scherm laten dartelen. Als die borsten nog meer opgepomt waren geweest hadden ze letterlijk van mijn scherm gespat. (note to self : alle actrices droegen ofwel push up bh's ofwel moet ik mijn ogen laten nakijken) .
De muziek op de achtergrond had er in ieder geval ook voor louche zaken kunnen dienen die je normaal enkel in Russische bordelen terugvindt , ook al maak je een B-film, please make sure the music suits the scenes, please!
Ook de mannelijke acteurs schoten pijnlijk te kort, detective Stanton leek wel weggelopen te zijn uit een haargelcommercial terwijl Tony Todd trachtte een vampier neer te zetten die leek op een kruising tussen Blade en Dr. Evil uit Austin Powers !
en detective Gigi O'Hara, wel.... de naam zegt genoeg.
De special effects , met de gedachte van *b-film, b-film, b-film* in het achterhoofd, waren uiteraard ongeloofwaardig en er grandioos over. Maar goed, met beperkte financiële middelen, tot daar toe.
Waar ik echter absoluut GEEN begrip voor kan opbrengen is het stereotiepe beeld van de vampier die men in deze nerve-wracking film neerpoot.
De verschillende scenes waarin Tony Todd met zwarte fluwelen cape al flapperend de kamer verlaat of ingaat waren momenten waarin ik spontaan van mijn stoel viel van het lachen, en ook de rode ogen hebben we ook al genoeg gezien.
Anyways, als je je ooit eens dood, maar dan ook steendood verveelt,
dan nog raad ik aan deze film niet te zien maar te gaan zakdoekleggen of wandelen ofzo.
