3:10 to Yuma

Westerns are back!

3:10 to Yuma speelt zich af in het bloedhete Far West , inclusief strobalen en stof, heel veel stof.

Aan de rand van een klein stadje, Brisbee, woont de rancher Dan Evans ( vertolkt door Christian Bale, man do we love him or what) samen met zijn twee zonen en vrouw.
Het stuk grond dat hij bezit ligt echter vast onder een grote schuldenberg die hij snel moet afbetalen. Problemen komen nooit alleen voorspelt de Wet van Murphy op cynische wijze, en wanneer Dan naar Brisbee trekt om uitstel te vragen voor betaling is hij getuige van een brute overval op een geldtransport door Ben Wade (de ruige Russel Crowe) en zijn outlaws.
Wade wordt echter niet lang daarna gevangen genomen en voor Dan het beseft wordt hij een van Wade's begeleiders die hem naar Contention zullen brengen waardoor hij de som van 200 dollars voor zal ontvangen. Daar wacht de trein om 3:10 , destination prison Yuma.

In deze film bestaat er nog de rauwe westen outlaw -eer, wat de mannen van Ben Wade doet beslissen om hun baas uit de klauwen van het gerecht te redden.
Een wilde achtervolging , besprenkeld met veel bloed en kogels, apaches en ander gespuis, brengt heel de bende uiteindelijk naar Contention.
En what happens in Contention, stays in Contention.

We zijn van Christian Bale al heel wat actie gewoon. Niet enkel sinds hij de rol van Batman overnam in Batman, the Beginning staat hij garant voor ijzersterk acteerwerk, ook in andere films zoals Reign of Fire, Empire of the Sun en American Psycho deed hij het telkens weer!
Bovendien vormt hij met Russell Crowe (Gladiator, The Insider, A Beautiful Mind) de perfecte combinatie voor een psychologisch kat en muis spel.


Bliksemsnelle achtervolgingen , alombekende revolver-gevechten en bad-ass cowboys (met name Charlie Prince - gespeeld door Ben Foster- zou je niet graag tegen komen in een duister steegje/saloon) , this movie has it all!

"They're gonna hang me in

the morning....i'll never see the sun"

3:10 to Yuma
regisseur: James Mangold
2007

2012 (Movie Review)

2012...

Een zogenaamd veelbelovende film die een wervelstorm van reacties uitlokte "omdat het wel eens waar kon zijn".

Wel ik zeg julle één ding ; MOEST het ooit zover komen, laat dan alle overheden ter wereld naar deze film kijken om een voorbeeld te stellen hoe het NIET moet.

Het is een film waarvan we al eerdere visuele indrukken gezien hebben, kijk maar naar The Day After Tomorrow, Deep Impact, .... Met zijn beduidend hogere budget had deze film het summum moeten worden. Wel ja, toegegeven, de special effects mogen er zijn en de acteerprestaties zijn wel top (pluim voor John Cusack en Chiwetel Eijofor) maar het verhaal zelf had best beter gekund. Bovendien heb je als kijker echt wel (iets te veel) momenten waarop je op het puntje van je stoel naar de personages zit te schreeuwen dat het achterlijke debielen zijn.

Laten we het even vanuit een humaan en logisch perspectief bekijken : stel, je zit in een auto en ziet de grond openscheuren voor je voeten. Er staat een vliegtuig klaar dat je in veiligheid kan brengen. Een normaal, rationeel denkende mens zou de auto uit rennen naar het vliegtuig toe.

Nee?

Goed, het Hollywood gezegde luidt natuurlijk wel dat al de hoofdkarakters heroïsch zijn en altijd net op het nippertje aan het gevaar ontsnappen maar er zijn grenzen , seriously!

Het is op die momenten dat je spontaan een van je haren voelt vergrijzen, niet van de schrik oh nee, maar wel van de irritatie en de gedachte dat steeds weer in je hoofd sluipt (ik kan dat sowieso beter!) .

Er waren wel enkele pluspunten aan deze film ;

- er sterven veel mensen (wat logisch is in een rampenfilm, maar niet elke regisseur handhaaft het principe)

- de soundtrack is top

- special effects mogen er zeker zijn

Al bij al, als je deze film wil zien : doe het op groot scherm, op klein scherm zal het tegenvallen.

Oh, en wapen je met een goeie portie "het kan me niet schelen wat de personages doen, het is maar een film".

Vampire in Vegas (Movie Review)

Het verhaal gaat als volgt ;

de vampier Sylvian (Tony Todd) houdt zich schuil in de stad der lusten en zonden : Las Vegas.

Ondanks zijn onsterfelijkheid is arme Sylvian helemaal niet tevreden want hij kan slechts 's nachts op pad. Zijn bloeddorst kent geen grenzen en ook overdag wilt hij Vegas onveilig maken. Het brilliante plan waar hij al zolang aan werkt, zijnde het mogelijk maken om ook in daglicht buiten te komen met behulp van een serum, is in volle testfase onder de leiding van de wulpse laborante dr. Van Helm (ja u hoort het goed)...

Regisseur : Jim Wynorski

Screenplay : Nicholas Davidoff

Rollen o.a. : Tony Todd, Delia Sheppard, Edward Spivak & Ted Monte

ZUCHT,

where to begin with this...

Vampire in Las Vegas wordt officieel gecategoriseerd onder B-films, maar ik zou hem nog niet eens een D-film noemen moest dit bestaan.

Reeds van in het begin van de film, toen de sensueel bedoelde basstem van hoofdacteur Tony Todd over het scherm en jammer genoeg in mijn oren vloeide, moest ik mijn hand mentaal tegenhouden om niet op de stop-knop te duwen.

Echt waar, deze 80 minuten (!) durende film was een ware marteling voor mijn mentale welgesteldheid.

De acteerprestaties waren ver-schrik-ke-lijk, ze hadden voor mijn part evengoed enkele schaarsgeklede derderangs pornoactrices over het scherm laten dartelen. Als die borsten nog meer opgepomt waren geweest hadden ze letterlijk van mijn scherm gespat. (note to self : alle actrices droegen ofwel push up bh's ofwel moet ik mijn ogen laten nakijken) .

De muziek op de achtergrond had er in ieder geval ook voor louche zaken kunnen dienen die je normaal enkel in Russische bordelen terugvindt , ook al maak je een B-film, please make sure the music suits the scenes, please!

Ook de mannelijke acteurs schoten pijnlijk te kort, detective Stanton leek wel weggelopen te zijn uit een haargelcommercial terwijl Tony Todd trachtte een vampier neer te zetten die leek op een kruising tussen Blade en Dr. Evil uit Austin Powers !

en detective Gigi O'Hara, wel.... de naam zegt genoeg.

De special effects , met de gedachte van *b-film, b-film, b-film* in het achterhoofd, waren uiteraard ongeloofwaardig en er grandioos over. Maar goed, met beperkte financiële middelen, tot daar toe.

Waar ik echter absoluut GEEN begrip voor kan opbrengen is het stereotiepe beeld van de vampier die men in deze nerve-wracking film neerpoot.

De verschillende scenes waarin Tony Todd met zwarte fluwelen cape al flapperend de kamer verlaat of ingaat waren momenten waarin ik spontaan van mijn stoel viel van het lachen, en ook de rode ogen hebben we ook al genoeg gezien.

Anyways, als je je ooit eens dood, maar dan ook steendood verveelt,

dan nog raad ik aan deze film niet te zien maar te gaan zakdoekleggen of wandelen ofzo.